‘Twee dagen was ik, gezeten in een rolstoel, de 18e bewoner op een gesloten afdeling van een verpleeghuis. Het was een ontroerende en leerzame ervaring. Leerzaam omdat ik zag hoe liefdevol de bewoners worden verzorgd. Maar ik zag ook hoe druk de medewerkers het hebben. Er is maar weinig tijd om echte persoonlijke aandacht aan de bewoners te geven. Een praatje, een knuffel, iets leuks met ze doen. Voor de bewoners is er weinig meer dan bed, bad en brood. De maaltijden en het koffiedrinken geven structuur aan de dag. En de sudderlapjes van het warme eten brengen de vertrouwde geur van vroeger.’ Lees het blog.
